درمان ناتوانی جنسی مردان

ناتوانی در رسیدن به نعوظ یا حفظ آن، اصطلاحاً ناتوانی جنسی نامیده می‌شود. اغلب می‌توان این بیماری را با موفقیت به وسیله دارو درمان کرد. درمان‌هایی که بیشترین تأثیر را دارند آنهایی هستند که در همان زمانی که به نعوظ نیاز اسـت به مصـرف می‌شـوند. بـرای مثـال سیلـدنافیـل (ویاگرا) از جمله این داروهاست که یک داروی خوراکی است. انواع دیگر داروها یا توسط خود فرد مستقیماً به داخل آلت تزریق می‌شوند یا آنکه به صورت ژل‌هایی هستند که می‌توان آنها را داخل پیشابراه وارد کرد. از آنجایی که تأثیر این داروها به خاطر اثر بر رگ‌های خونی است در صورت ابتلا به مشکلات قلبی ـ عروقی ممکن است داروهای مناسبی نباشند. در صورتی که امکان استفاده از این داروها وجود ندارد، وسایل کمکی فیزیکی می‌توانند مفید واقع شوند. این وسایل دارای یک بخش ایجادکننده خلأ هستند که قبل از شروع مقاربت، روی آلت قرار داده می‌شود تا باعث افزایش جریان خون به داخل آلت شود سپس با بستن یک بند محکم به دور ریشه آلت، نعوظ ایجاد شده حفظ می‌شود. روش دیگر این است که وسایل کاشتنی انعطاف پذیری را از طریق جراحی درون آلـت قـرار مـی‌دهنـد کـه نعـوظ را امـکان پذیر شود. ) .